Każdy od czegoś musi zacząć, więc i my ruszmy nasze szacowne rączki. Wybrano język C z pewnych powodów, o których nie będę tu wspominał. Ma być przystępnie i dla każdego zatem ruszajmy dookoła świata zwanego programowaniem.
Zawsze zaczyna się każdy kurs programowania od kodu, który kojarzy się z rozmową ze światem. Wielu wyczekuje odpowiedzi, ale większość wie, że trzeba najpierw zagaić. Więc zagajajmy: Hello, World!
Listing 1.
Rys. 2. Wykonanie programu z Listing 1 |
- #include<stdio.h>
- int main(void)
- {
- printf("Hello, World!\n");
- return 0;
- }
Na Rys. 2 pokazano, efekt wykonania programu. Może to nie jest fascynujące, ale to dopiero początek, który dawno temu (1979r.), zaproponowano jako podstawę przy pisaniu programów w Języku C.
No i zaczęła się nasza przygoda. Coś napisaliśmy, udało się to uruchomić i już możemy serwować światu naszą twórczość podaną na talerzu. Mhhhhhhhhhhhhhhhhhmmm jak pięknie pachnie. Ale to dopiero początek, wsiedliśmy do pociągu zwanego Język C. Poczujmy więc jego osobowość i spróbujmy zrobić cosik więcej. Bo cóż to znaczy wydrukować na ekranie łańcuch znakowy, jak dopiero co zaczynamy nasze boje czytaj przygodę z programowaniem.
Zacznijmy od podstaw, które musimy poznać. Zakładam, że posiadamy jakikolwiek kompilator Języka C, no i umiemy go posługiwać. Jeżeli nie to wkrótce o tym napiszę osobnego posta. Zatem do dzieła.
Zacznijmy od podstaw, które musimy poznać. Zakładam, że posiadamy jakikolwiek kompilator Języka C, no i umiemy go posługiwać. Jeżeli nie to wkrótce o tym napiszę osobnego posta. Zatem do dzieła.
Prosty kod, a ile w nim dla początkującego niejasności. Rozproszmy wszystkie niejasności i przystąpmy do wyjaśniania podstaw.
- #include<stdio.h>
Linia, która rozpoczyna program, służy do porozumiewania się z Preprocesorem. Co to oznacza, samym Preprocesorem zajmiemy się później i w tym celu powstanie osobny post. Przyjmijmy, że zadaniem dyrektywy #include będzie przyłączenie pliku stdio.h do naszego kodu. Rozszerzenie *.h jest natywne dla Języka C. Para nawiasów < > wskazuje, że zasoby zawarte w nawiasach (w tym przypadku stdio.h), będą poszukiwane w miejscu domyślnym dla naszego kompliatora. W przypadku Visual Studio jest to miejsce wskazane przez ścieżkę dostępu:
To, tak z sympatii do tego repozytorium, posiada ono całkiem fajne zasoby, no i według mnie jest tam umieszczony przejrzysty opis dla większości funkcji, które są wykorzystywane przez programistów.
Więc nie zapominajmy o takich kosmetycznych zabiegach. Wspomnę tu jeszcze tylko, że dzięki nawiasom klamrowym {} istnieje możliwość grupowania fragmentów kodu. Robimy to w kilku ważnych celach jak:
C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio 12.0\VC\include
Ale po co? Odpowiedź jest prosta bardzo prosta. W pliku tym są zapisane niezbędne informacje na temat funkcji printf( ), o której zaraz więcej się dowiemy. Jezyk C, jego standard nie przewiduje obsługi wejścia/wyjścia zatem musimy skorzystać z dodatkowych funkcji, które połączą nasz program ze światem zewnętrznym/ W trym przypadku to będzie monitor.
- int main(void)
- {
- printf ()
To, tak z sympatii do tego repozytorium, posiada ono całkiem fajne zasoby, no i według mnie jest tam umieszczony przejrzysty opis dla większości funkcji, które są wykorzystywane przez programistów.
- printf("Hello, World!\n);
- return 0;
- }
Więc nie zapominajmy o takich kosmetycznych zabiegach. Wspomnę tu jeszcze tylko, że dzięki nawiasom klamrowym {} istnieje możliwość grupowania fragmentów kodu. Robimy to w kilku ważnych celach jak:
- deklaracjach funkcji
- wydzielania bloków programowych
- przejrzystości kodu (nie wpływają na rozmiar programu)
Rys. 3. Your cook |
No i to byłoby na tyle. Zapraszam do testowania programów. Liczę na dyskusję.
Zadanie 1.
Zadanie 1.
Przy użyciu funkcji printf(), drukującej łańcuch znakowy na ekranie , napisz program pozwalający wydrukować wzorek inspirowany inicjałami jpochm w postaci przedstawionej na Rys. 4. Proszę zoptymalizować kod, by wykorzystać jak najmniejszą liczbę funkcji printf().
Rys. 4. Logo jpochm |
Zadanie 2.
Zmodyfikuj Zadanie 1, tak by móc wyświetlić własne logo reprezentujące swój podpis. Kod ten będzie pojawiał się wkrótce przed każdym przez nas napisanym programem.
Zadanie 3.
Zapoznać się z funkcjami pozwalającymi obsługiwać pliki tekstowe. W tym celu należy skorzystać z pomocy zawartej pod adresem: